goodbye peru hey africa

Hey,

Aangezien het internet en het lange vliegen zijn er deze week 2 verhalen in 1 blog.

Laatste week peru

2 weken geleden vlogen we voor de tweede keer richting cusco en konden we gelukkig meer tijd spenderen in deze stad. In de ochtend namen we een free walking tour waarbij we prachtige kerken en gebouwen konden aanschouwen. We kwamen verschillende locals tegen maar de kinderen maakten zoals vaak de meeste indruk op me. Helaas was dit deze keer niet zo positief de kinderen aten uit armoede bekers dit was een zeer vreemd zicht. We gaven ook onze nootjes aan hen waarmee ze meteen al hun zaken vulde.  Na enkele uren veranderde het weer volledig en werd het Belgisch regen weer. Eerst vonden we het wel leuk aangezien we weken geen regen gezien hadden. We zongen en we dansten door de straten al snel veranderde dit toen we volledig doorweekt waren en ziek werden. We gingen dan ook meteen een warme poncho en warme sokken kopen. Gekke warme sokken omdat warm hebben belangrijker is dan stijl. Door het weer moest ik enorm terug denken aan belgie. Ik mis mijn werk, vrienden en familie zo hard maar het weer absoluut niet en hierdoor besefte ik harder dan ooit dat mijn avontuur stilaan ten einde is aan het lopen en dit geeft me gemengde gevoelens. Maar gelukkig was ik nog in cusco waar ik opnieuw ziek werd en ademhalingsuitdagingen kreeg. Sacha heeft die avond ook lama geprobeerd dit was niet zo een succes het was enorm droog vlees geen aanrader dus.

Na zoveel te horen over de rainbow mountain was het onze beurt. We vertrokken om 3u in de ochtend met weinig adem. We reden 2uur waar we een lokaal ontbijt kregen gevolgd door opnieuw 2uur rijden. Na een lange rit kwamen we aan op 4500m waar we omringd waren door sneeuw en -10 graden daar stonden we dan met onze trui en poncho. Op deze hoogte had ik al enorm veel moeite met ademen aangezien ik ziek was. Hierdoor zakte de moed me natuurlijk in de schoenen aangezien we nog een lange klim voor de boeg hadden gelukkig hadden we de keuze om dit te voet te doen of toch een optie paard te nemen. Mijn keuze was snel gemaakt. ik had nooit eerder paard gereden dus dit waren 2 vliegen in 1 klap. Op het paard kon ik genieten van het uitzicht  dubbel op adem komen en naast me de mensen zien afzien om naar boven te klimmen. De weersomstandigheden waren ideaal om de kleuren te aanschouwen maar er kwam sneeuw, zon en wolken allemaal tegelijk onze richting uit onder deze koude temperaturen. Ik had zoveel bewondering voor deze mensen ze brachten ons naar boven met hun paard op hun blote voeten alsof het niets was. Hierdoor kreeg ik wel een beetje een schuldgevoel want ik zat rustig neer terwijl zei zo een inspanning moesten leveren al hadden ze er niet zoveel last van. Toen we boven kwamen was het zo een prachtig zicht maar vooral het stijle stuk omhoog, na iedere 2 stappen moest ik rusten om adem te nemen. Eens we boven waren op 5000m mochten we maar 40 minuten daar blijven omdat we anders last zouden krijgen van hoogte ziekte. Zodra de top bereikt was het zicht adembenemend, ik kon er maar half van genieten aangezien mijn uitdaging maar dit beeld vergeet ik nooit meer! Ook konden we hier eindelijk onze foto nemen met de lama. Mijn dag kon alvast niet meer stuk. Toen we terug bij ons hostel kwamen kropen we snel in ons warme bed en gingen met een bevredigend gevoel slapen.

In het midden van de week was het tijd om weer terug te vliegen naar ons vertrouwde lima waar we enkele keren afspraken met onze tour guide om hem te helpen met foto’s maken zodat hij zijn tour nog meer kon gaan promoten. Hij was ons hier enorm dankbaar voor en ik vond het wel fijn omdat we nu ook de stad eens konden zien met een fiets wat toch steeds een andere belevenis is vind ik.

We waren al veel naar de supermarkt geweest hier maar nu waren we toevallig beland bij de eco kassa. Dit was een kassa waar je geen plastiek zakjes kon krijgen om beter te zorgen voor het milieu opzich een super goed initiatief maar dit was nutteloos aangezien ze aan de andere 10 kassas voor elk product een zakje gaven. Dus dit was niet bepaald in balans.

Tot slot kon ik op de laatste dag peru afsluiten met een letterlijk hoogte punt. Een workshop van Emily baxter een acroyoga docent uit canada die hier op bezoek was. Ik ontmoette weer geweldige mensen en kon zoveel nieuwe mensen leren kennen en verlegde mijn grenzen weer keer op keer. Ik liet mensen vliegen maar had ook de eer om verschillende keren zelf te kunnen vliegen. Ik kon super goed samen werken met al deze mensen na de workshop waren we dan ook nog 5 u langer gebleven omdat het zo leuk was we dansten, praten en deden acroyoga samen. Tot het pijnlijke moment weer aanbrak. Ik reis super graag maar steeds afscheid nemen van mensen is toch niet bepaald mijn sterkste vak. Deze mensen vroegen verschillende keren of we toch niet langer konden blijven want ze wouden ook nog meer tijd spenderen met ons. Helaas was dit niet mogelijk maar dit liet wel weer een stukje van mijn hart achter. Gelukkig waren het ook allemaal avonturiers en wisselde we meteen nummers uit zodat we later elkaar hoe dan ook nog eens zouden terug zien. De wereld is gevuld met zoveel mooie mensen en ik heb iedere keer de eer van ze te ontmoeten helaas wonen ze zo ver van ons belgenlandje.

In ieder geval ons avontuur in peru zat erop tijd om naar onze volgende bestemming te gaan. Maar voor dit zou gaan gebeuren. Moesten we eerst latam nog trotseren de vliegtuigmaatschappij waarmee we slechte ervaringen hadden. In de luchthaven wouden we onze tickets ophalen waarbij we slechts 1 ticket mee kregen waar we er normaal 4 moesten krijgen. Voor een keer was ik blij dat ik mondig en standvastig was waarmee ik de discussie met de balie bediende aanging. Hij beweerde dat we onze tickets moesten ophalen op onze volgende bestemming wat onmogelijk was aangezien we daar in de transfer zone gingen zitten. Na een lange discussie had hij toch onze tickets gevonden. Ik zei hem meteen dat ik het enorm erg vond dat ik als klant dit aan hem duidelijk moest maken. Maar in ieder geval konden we vertrekken voor 48uur travellen omweg naar Zuid-Afrika.

Welcome Africa

Na onze lange vlucht waren we eindelijk aangekomen in Zuid-Afrika. Voor deze trip heb ik opnieuw een auto gehuurd. Na cindy, Rudy, en jos hebben we een modernere auto Lucy gekregen die zonder sleutels werkt. Hiermee zag ik het volledig zitten om een maandje rond te cruisen. Ik heb rijden enorm gemist. Het links rijden was na 5 minuten ook weer snel gewent. Wat opvallend is dat de witte auto’s hier duidelijk in promotie staan per 10 auto’s zijn er 9 witte. Diezelfde avond zijn we gaan eten naar een lokaal afrikaans restaurant. Sacha heeft net zoals in peru een lokaal gerecht geprobeerd deze keer was het een mixed grill van krokodil, struisvogel, antiloop, hert en everzwijn. Ik zelf heb hiervan ook geproefd niets had een speciale smaak al smaakte de struisvogel toch het beste van de 5.

Onze eerste uitstap was een safari we reden 2uur buiten Kaapstad waarbij we verschillende bordjes tegen kwamen waar op stond “opgelet baboons”. We wisten totaal niet wat dit waren tot er een aap op 5m naast onze auto stond. Onze safari was in het Aquila park waar we een prachtig domein hadden met de meeste luxe die ik over heel wereldreis zal gezien hebben. Het was zo zalig om zo een luxe diner en ontbijt te hebben en een zacht bed. De safari was geweldig we zagen 4 van de big 5 dieren ik was van sommige echt onder de indruk. Zoals de neushoorn ik heb nooit schrik van iets maar moest ik gewoon aan het wandelen zijn en hij zou naast me staan met die reuze hoorn ik zou toch 2 keer slikken. Vervolgens hadden we het geluk van een leeuw te aanschouwen op 1 m afstand ik wist al dat ze enorm lui waren maar ze zijn ook enorm fotogeniek. We zagen ook springbokken, zebra’s, girafen, olifanten, buffels …. Maar het mooiste was op het einde de nijlpaarden. In de zoo zie je vaker nijlpaarden maar hier zag je ze echt relaxen en hun geweldige geluid maken. Dit bij een adembenemende zonsondergang een van de prachtigste die ik al gezien heb tot nu toe.

De volgende dag reden we terug naar Kaapstad waar we de stad gingen verkennen. Ik heb nooit eerder zoveel winkelcentra bij elkaar gezien. Kaapstad lijkt in mijn opzicht een beetje op Amsterdam. Het leukste deel voor mij persoonlijk was bo kaap een kleurrijke omgeving ter ere van de bevrijding van de slavernij. Elk huis heeft een andere kleur en wordt ieder jaar bij de ramadan opnieuw geschilderd. Het heeft een enorme leuke sfeer. De hele stad gaf me echt het gevoel van weer thuis te zijn. Dit kwam helemaal door onze accommodatie dit was een hostel maar eigenlijk was het een b&b ingericht zoals een appartementje waar we helemaal alleen verbleven. Dit was zo gezellig. Het enige nadeel was dat ze slecht internet hadden.

Helaas was de laatste dag van Sacha aangebroken. We sloten dit af met een van de nieuwe 7 natuur wonderen : tafelberg. De eerste keer als we daar waren was deze gesloten door teveel wind maar de tweede keer was hij open en gingen we op 1660m hoogte waar we een prachtig overzicht kregen over Kaapstad. Het is zo imponerend dat deze berg zo plat is van natuurlijke wijze. wij zijn met de gondel naar boven gegaan maar op dat moment was er een wedstrijd aan de gang om zoveel mogelijk keer 5,5km de berg op te lopen een klim van 800m. Ik werd instant blij van op deze geweldige plaats te zijn. Toen was het hartverscheurende moment aangebroken, na 8 maand samen te reizen moest ik afscheid nemen van sacha. Zij is ondertussen weer terug in belgie. Wat betekend dat ik nog 4 maand alleen zal reizen. Het reizen zal dus een volledig andere wending nemen.

Mijn eerste dag alleen ben ik gaan kite surfen iets waar ik al super lang van droom. Helaas was er die dag geen wind waardoor ik enkel theorie kon krijgen. Het is nu afwachten tot een winderige dag. Naast dat had ik ook een nieuwe acroyoga class gevonden ze beoefende enkel de basis waardoor het vrij saai was maar hierdoor heb ik me wel kunnen inschrijven voor een nieuwe cursus volgend weekend. Tot slot volgde ik een free walking tour alleen dit was een echte tegenvaller omdat dit allemaal koppels waren en ik dus volledig alleen was. Alleen zijn zal wel wennen hopelijk kom ik snel nieuwe mensen tegen.

Het reizen zal vanaf nu een andere wending nemen maar ik sta iedere keer zo perplex van de wonderen in de wereld. Hoe meer ik reis hoe meer ik ontdek hoe meer ik besef dat ik nog zoveel moet zien. Maar wat ben ik dankbaar voor alle wonderen die ik al heb mogen aanschouwen.

Zoals ik zei in het begin dit is een lang verhaal maar deze 2 weken waren dan ook onvergetelijk zoals zovele afgelopen maanden. Tot snel trouwe vriendjes. Hoe geweldig het hier ook is ik mis jullie nog steeds even hard :D

Xxx

Celina