Cuba2

Hey,

Cuba wat een ervaring tot nu toe…

2 jaar geleden heb ik voor de eerste keer in mijn leven een totale cultuurstverandering gezien in India, nu op wereldreis is cuba de eerste keer dat dit terug gebeurd. Dit grijpt me aan in zoveel mogelijke manieren. Deze mensen hebben zo weinig maar proberen in elke situatie er het beste van te maken. In het begin van de week hebben we te maken gekregen met ons eerste natuur verschijnsel een tornado. We hadden gedurende de dag al gemerkt dat er enorm veel wind was en dat de zee enorm vreemd aan het doen was. Toch voor ons leek alles nog normaal nu in de bleek dit toch erger te worden. Toen we op onze kamer waren viel plots alle elctriciteit uit en hadden we geen stromend water meer. Ik ging meteen horen bij de receptie waar we een draagbaar licht kregen met de melding er is veel regen en harde rukwinden waardoor de straten blank staan. Dit gebeurd slecht 1 keer per jaar. Wij gingen in alle onwetendheid slapen. Toen we de volgende ochtend wakker werden kreeg ik van verschillende mensen uit cuba en belgie de vraag of we oke waren. Ik dacht bij mezelf tuurlijk er was enkel een stroom uitval tot ik foto’s doorgestuurd kreeg van een Cubaanse vriend met alle verwoestingen van huizen en auto’s. Er waren 173 gewonden en 3 doden gevallen bij deze natuurramp. Ik had hierdoor verwacht dat we op de straten veel ellende gingen zien maar de mensen gingen gewoon door alsof er niks gebeurd was. Wij zelf hebben dan even de tijd genomen om alles tot ons te laten komen en we zijn toen gaan kijken naar het wilde water de golven sloegen wel 10m hoog boven de golfbrekers. Echt een indrukwekkend zicht!

De basis omstandigheden hier zijn alles behalve goed. Neem nu bijvoorbeeld het water sinds we hier onze tanden poetsen met het kraatjes water doen onze darmen enorm vreemde zaken. Maar tot onze grote verbazing aangezien het slechte kraantjes water kan je niet in alle bars water verkrijgen. Ze vinden dit ook zeer bizar als je enkel water drinkt. Naast het water is ook de wifi een grote verbazing geweest voor mij. De hotel eigenaar vertelde ons dat ze maar liefst 650€ per maand betalen om wifi toegang te hebben voor hun 6 kamers. Je zou dan verwachten dat de Wifi enorm goed zou werken voor die prijs maar helaas is het internet dan nog steeds slecht. Tot slot is het een enorme uitdaging om hier aan verschillende soorten eten te vinden in de winkels. De winkel rekken hier waren telkens volledig leeg tenzij je rijst of tomatensaus wou hebben die rekken waren overvol. De mensen gaan naar vele winkels om toch maar enkele basis producten te kunnen bemachtigen. Ik ben steeds meer en meer dankbaar voor de cultuur waarin ik ben mogen opgroeien en steeds kan leven. Hun huizen zijn ook een grote verbazing voor mij ze hebben de grote van villa’s die er vervallen uitzien maar stuk voor stuk zijn hun huizen leeg. Als ze geluk hebben staat er een stoel en een bed in maar verder is het huis volledig leeg. Ik zou hier echt niet kunnen leven, ik zou me ongelukkig voelen maar zei zijn hiermee opgegroeid en gedragen zich toch gelukkig.

Natuurlijk zijn we nog steeds toeristen hier en gingen dus ook veel opstap. We gingen naar het baseball stadion in Havana waar we tot onze grote verbazing vreemd werden aangekeken door iedere cubaan toen we vroegen om een wedstrijd bij te wonen. Blijkbaar volgens hun mogen er geen toeristen binnen in het stadion, wij vonden dit heel bizar maar keerde terug naar huis met opgeheven hoofd. Op straat was het ook een hele ervaring we werden veel nagekeken en nagefloten. We besloten hier dan een spel van te maken. Sacha riep bingo  als ze 5 mannen had die floten en ik riep bingo als er 5 mannen kusjes gaven en ons bij zich riepen. Na 2uur stappen had ik wellicht 5 maal bingo we lachten ons natuurlijk te pletter.

De volgende dag zijn we met de ferry naar de overkant van Havana gevaren. We stapten precies op de eerste motorboot die ooit uitgevonden was zo oud en versleten. Eens aan de overkant aangekomen waren we beginnen stappen naar een standbeeld en een kasteel vol cannonen waar ook het huis van Fidel gelegen was. Hier waren enorm veel toeristen en ze vroegen geld om elk gebouw binnen te treden dit wouden wij dus absoluut niet betalen waardoor we alles enkel van de buitenkant hebben bekeken. Het was wel fijn om havana eens te zien vanaf de andere kant. Na 20km stappen waren we terug in ons hotel aangekomen en was het tijd om terug te gaan sporten. De lucht hier is enorm droog waardoor het ademen tijdens het lopen enorm moeizaam verliep. Als toch de moeilijke ademhaling en de mindere prestaties wil ik niet opgeven om te lopen. Nadien moest ik toch wel even bekomen en bleven we dus een avondje thuis. De avonden die erop volgde daar en tegen waren niet meer zo rustig.

Donderdag avond gingen we naar Fabrica de arte cubano. Dit was een plaats waar verschillende concepten gecombineerd werden en dus enorm veel mensen aantrok. Je betaalde 2 dollar inkom waarmee je toegang had tot verschillende kunsttentoonstellingen, live bands op 5 verschillende plaatse, dans workshops, restaurants,…. In ieder geval een geweldige plaats om verschillende ervaringen op te doen in een avond. Vrijdag besloten we om een restaurant te zoeken in old havanan en vervolgens een echte salsa bar te gaan zoeken. We leerde ook bonjato kennen een soort verse chips echt heerlijk het andere locale eten was niet bepaald mijn persoonlijke voorkeur, leve de Belgische keuken.  Op straat werd ons la gruta aangeraden maar toen we de weg vroegen aan een cubaan ( Anyelo) hij zei meteen dat we hier absoluut niet naar toe moesten waarna hij ons uitnodigde om naar hotel inglaterra te gaan. We ontmoeten hem daar want elke cubaan mag slechts binnen als ze 1 toerist meenamen. Hier vonden we een dakterras onder de prachtige sterrenhemel met zicht over heel Havana. Naast het prachtige uitzicht werd hier door bands live muziek aangeboden en hier werd zoveel salsa & bachata gedanst. We werden al snel door verschillende mensen uitgenodigd om te dansen. Dit is zo een zalig gevoel voor mij is salsa een van de mooiste partner dansen ter wereld met zoveel passie en plezier. Ik geniet ervan om de cubaan hier in te zien opgaan wij kunnen salsa leren maar zei hebben in elke cel in hun lichaam ritme stromen. Het geluk van deze mensen ligt volledig hierin. Ik heb dan ook mijn hart verloren op deze rooftop elke avond daarop volgde keerde ik terug naar deze geweldige plaats samen met onze nieuwe Cubaanse vrienden.

Ze droegen vanaf dat moment ook enorm veel zorg voor ons. Ze namen ons mee naar het strand en maakte dat we goedkoop eten en taxi’s konden krijgen want hier proberen ze zo veel mogelijk geld uit de toeristen te halen. Deels begrijp ik dit wel omdat ze namelijk echt onderbetaald worden in elke mogelijke manier en hun levensomstandigheden erbarmelijk zijn. Maar dankzij onze lokale vrienden kregen wij de Cubaanse prijzen te pakken.

Je kan veel van de cubanen zeggen maar ze zijn enorm zorgzaam voor hun families en dus ook voor ons want zodra we meer en meer met hun begonnen te praten zeiden ze vaak dat we hun zussen waren en ze dus mede verantwoordelijk waren voor ons. Ze wouden dat we de beste tijd hadden hier. Ik zelf voerde vele gesprekken met anyelo waardoor ik steeds meer en meer leerde over de Cubaanse cultuur en hoe alles hier verliep mijn mond viel vaak open van verbazing. Ik heb dan ook vaak gedacht om zodra ik terug ben in belgie misschien een soort fundraising of dergelijke op te starten want ik heb zoveel respect voor deze mensen. Hoe ze omgaan met alle situaties en zorg dragen voor elkaar hier kan de wereld nog heel wat van leren. Zodra ik terug ben en alles dus weer op zijn plaats is ga ik dit dus zeker eens bekijken wat ik in mijn macht heb om hier mijn steentje aan bij te dragen

Dit is waarvoor ik reis om de wereld echt te leren kennen in al zijn pijn en schoonheid. Maar zoals ik al langer weet is lachen de beste remedie om gelukkig te zijn. Daarom dat ik ook altijd zoveel mogelijk met een lach op mijn gezicht zal rondlopen al was dit afgelopen dagen niet moeilijk. Ik ben zo dankbaar voor dit avontuur.

Veel liefs,

Celina