cuba 1

Hey lieverds,

Wat een week… Een van de beste weken voor mij persoonlijk met heel veel variatie en avontuur.

In het begin van de week waren we nog in Miami, een van de locals Mick heeft ons dan uitgenodigd om met hem naar Wynwood te gaan. Hij was zo vriendelijk om de Uber taxi voor ons te betalen. Wij zelf hadden nog ooit eerder een Uber taxi besteld maar dit was enorm gemakkelijk. Wynwood was 20 minuten rijden vanaf Miami beach, hier kwam je in de achterbuurt waar honderden graffiti kunstwerken te bewonderen waren. We hebben hier meer dan een halve dag rondgelopen en enorm veel mooi en leuke foto’s kunnen nemen. Er hing een heel aangename sfeer ondanks dit een achterbuurt was. Ze hadden hier ook zeer fijne gezellige typische restaurantjes. Eens we terug waren in Miami beach wou hij graag nog met ons op restaurant maar Sacha en hij wouden eerst nog wat rusten. We keken dan een film bij hem thuis waar ze beiden in slaap gevallen waren. Hierdoor zijn we gewoon naar huis gegaan waarbij hij ook voor ons een taxi bestelde zodat hij gerust zou zijn. Een echte gentleman, we hadden we hem slechts 1 keer ontmoet. De mensen van Miami waren naar onze menig niet bepaald de vriendelijkste personen maar hij was de uitzondering die de regel bevestigde. Ik heb bij thuiskomst meteen mijn loopschoenen aangetrokken en een zalig laatste loopje gedaan met het geweldige uitzicht. Na mijn loopje ben ik nog een tiental minuten gaan genieten op het strand. Later op de avond had Alex, de persoon van de couchsurfing, ons nog uitgenodigd om een speciaal soort thee te gaan drinken. Ik ben niet zo een uitprobeerder en sloeg het aanbod dus meteen vriendelijk af. Sacha daarentegen wou dit wel proberen. Hij beschreef ons de werking van de thee en dit leek eerder op een soft drug. Alsnog probeerde Sacha het maar het was absoluut niet lekker. Na 1 thee zijn we dan ook meteen naar huis gegaan.

Onze laatste dag Miami was aangebroken. We hebben alles die dag ingepakt en zijn dan vertrokken voor onze laatste wandeling langs South Point. Voor mij is dit een van de mooiste plaatsen op Miami beach. We waren eerder die week uitgenodigd om te komen jammen met acroyoga in het park nadat hij me een yoga foto zag nemen. Ik was hier natuurlijk direct voor te vinden. We kwamen rond 16.30u aan in het park maar er waren nog niet zoveel mensen waardoor het dus een beetje onwennig was. Maar na 5 minuten werd ik al uitgenodigd om te vliegen. Het was ondertussen al een jaar geleden dat ik gevlogen had met acroyoga het voelde zo zalig. Na 5 minuten voelde ik ook dat ik heel wat gegroeid was, want de progressie leek in mijn dagdagelijkse oefeningen niet zo groot maar eens ik begon te vliegen werd dit snel duidelijk. Nadien was er een jongen die heel graag samen wou oefenen. We hebben dan ook 2uur non stop gevlogen en nieuwe zaken uitgevoerd. Het was ook zeer leuk dat Sacha foto’s wou nemen. Hierdoor kon het geweldige moment vastgelegd worden. Dit was de beste avond van heel wereldreis. Ik heb die avond zo veel fijne mensen ontmoet en een van de meest uitdagende soorten yoga mogen beoefenen op een geweldige locatie aan het water en allemaal gratis.

Onze tijd in Miami zat erop en we vertrokken met de bus richting de luchthaven op weg naar Cuba. Dankzij de fijne beslissingen van President Trump mochten we niet rechtstreeks naar Cuba vliegen. We waren dus verplicht om via Mexico te vliegen en een nacht in de luchthaven door te brengen. Het begint meer en meer een gewoonte te worden. Dit verliep dan ook vlekkeloos. We zaten in een restaurant, de enige plaats met wifi in de luchthaven waar we voor goedkope prijzen konden eten en drinken. Het was wel enorm moeilijk om te communiceren met deze mensen aangezien ze enkel Spaans spraken.  In de ochtend vertrok onze vlucht richting Cuba. Hier moesten we een visum voor invullen samen met een vragenlijst. Sacha had perongeluk een verkeerd cijfertje ingevuld en moest ze dus een nieuw kopen,  want ze waren hier enorm streng op. Na 3 uur vliegen waren we eindelijk op onze bestemming. In de luchthaven merkte je meteen dat de welvaart hier wel wat anders was. We waren precies terug gekatapulteerd naar 1920. Bij het verlaten van de luchthaven moesten we nog door de douane en ik had al mijn sticker van mijn bagage eraf gehaald, maar helaas deed de douane hier moeilijk over. Ik moest dus terug keren en mijn sticker uit de vuilbak halen. Het bleek toen niet bepaald onze dag te zijn want bij het afhalen van het lokale geld hadden we dus ook een vergissing gemaakt. Er waren namelijk 2 verschillende munt eenheden. Cubaanse peso waarbij 1 € overeenkomt met 29,3 peso en Cubaanse convertibele peso die overeenkomt met 1€ =1,4 peso. Wij gingen dus uit van het eerste maar het was het tweede we hadden dus veel te veel cash geld. Gelukkig komen mijn ouders binnen 2 weken waardoor we ons geld kunnen doorverkopen aan hen. Voor elk probleem bestaat er gelukkig een oplossing.

We waren aangekomen bij ons hotel met de taxi en het waren meteen fijne mensen en gaven ons tips over waar we konden gaan eten. Onze kamer was ook meer dan in orde en de wifi kon er wel mee door. Het was al vrij laat waardoor we gewoon gingen kijken naar het water waar we werden overweldigd door immense golven op de maleson. De golven sloegen over de muren en waren groter dan vrachtwagens. We besloten die avond te gaan eten en stapten een restaurant binnen waar we pasta konden eten voor 2,5€. Wij waren alvast dolgelukkig. Na onze eerste nacht kregen we ook een mooi verzorgd ontbijt met eitjes, toast en fruit. Wat moet een mens meer hebben om de dag goed te starten? We besloten om op onze eerste dag naar oud Havana te wandelen op 1u van ons hostel. Het voelde alsof we er veel sneller waren omdat we steeds naar alles wouden kijken alles was enorm oud. Sommige gebouwen zagen er echt uit alsof ze gingen instorten maar toch woonde hier nog mensen. Ik had enorm veel medelijden met deze mensen maar toch hadden ze een lach op hun gezicht en met muziek begonnen ze steeds te dansen. Na onze eerste indruk leken ze toch gelukkig te zijn.

Eens in het centrum was het ook al veel drukker. We zochten hier een restaurantje met extraatje deze keer: een live orkestje. We gingen zo dicht mogelijk zitten zodat we er volledig van konden genieten. Eens ze begonnen spelen begon ik enorm te lachen omdat ik dit zo zalige muziek vond. Na het eerste nummer werd ik ook uitgenodigd om te dansen. Ik twijfelde even maar kon dit niet weigeren. Mijn salsa kunsten zijn enorm basic en voelde me hierdoor een beetje gegeneerd aangezien het hele restaurant erop stond te kijken ondanks was het wel genieten. Maar ik was dus vast besloten om op zoek te gaan naar een plaats waar ik salsa kon gaan leren. Toen we terug kwamen aan het hotel moest ik toch gaan lopen aangezien het al 4 dagen geleden was door onze transfer. Het lopen hier ging helemaal niet goed aangezien er enorm weinig zuurstof in de lucht zat, de loopjes gaan hier dus zeker een uitdaging worden. De wegen zijn hier ook zeer gevaarlijk door de vele gaten. We wouden niet elke avond op restaurant gaan en gingen dus hopeloos opzoek naar beleg voor op brood te smeren na lang zoeken hadden we iets gevonden. Nu we beleg hadden besloten we om brood te gaan kopen maar hier konden we enkel betalen met de andere munt eenheid helaas hadden we dit niet en was er een man zo vriendelijk om dit voor ons te betalen. Dit was enorm lief van hem want we kenden hem totaal niet maar toch hielp hij ons uit nood.

Het einde van de week was genaderd en wou wouden deze afsluiten met een dagje in de natuur we besloten dus een dagje te spenderen in Parc Almendares een zeer gezellig park waar alle locals uithangen. Hier staat een geweldige boom met lianen. We konden ons dan niet bedwingen om te gaan slingeren en klimmen. Er waren tal van activiteiten te doen maar doordat we een andere munteenheid hadden konden we hier niet aan deelnemen. Ze wouden ons geld wel aanvaarden maar dit was 30 keer meer waard dan wat ze eigenlijk vroegen dit leek ons dus geen goed idee. We liepen verder het park in en konden daar genieten van een festiviteit van de locals waar ze dansten en zongen aan de rivier. Plots begon het enorm te regenen en gingen we schuilen onder een boom samen met hen. Ondanks de regen waren we enorm gelukkig en lachten allemaal samen. Wij begonnen in de regen aan onze terugweg. Na een uurtje stappen waren we blij terug te zijn in ons hotelletje.

Het was dus een zeer bewogen week maar ben er zo dankbaar voor. Dit is waarvoor ik reis: de connecties tussen mensen, prachtige natuur, nieuwe culturen, nieuwe ervaringen en veel liefde.

Al mis ik toch ook elke dag meer alle liefde uit belgie.

“Because the greatest part of a road trip isn’t arriving at your destination. It’s all the wild stuff that happens along the way. Travel because you have no idea who you are until you experience yourself through different people and realize how we’re all the same”

Op het einde van de rit hebben we allemaal 1 ding gemeen: LIEFDE

Op naar een volgende week vol avontuur

Xxx

Celina